door Lamija Dzigal-Bektesevic

Beste en lieve mensen,

In deze brief richt ik me tot allen die verwant zijn met de boeken van Vladimir Megre en Anastasia. Het is inmiddels 7 jaar geleden dat ik de boeken heb gelezen. Sindsdien laat het beeld mij niet los. Het beeld om te leven zoals Anastasia dat heeft omschreven. Vele tekeningen heb ik gemaakt van mijn 2 hectare grond en ik heb alle mogelijkheden onderzocht om zoiets te realiseren in Nederland.

Ik stuit hier echter altijd op een probleem. Op landbouwgrond kan en mag ik met mijn gezin niet leven, niet met een adres, of het moet stiekem, waarbij ik me niet prettig voel. Bouwgrond is niet te betalen en wat te betalen is is zo vies en vervuild dat ik daar niet wens te wonen.

Het verlangen om een te zijn met de natuur en daar in hoge mate zelfvoorzienend te zijn wordt steeds groter, vooral omdat de veranderingen in Nederland en elders in de wereld zo groot zijn. Het gaat heel snel. Ik merk dat de tijd begint te dringen.

Anders gezegd: mijn remedie tegen Corona en diegenen die het hebben ‘bedacht’ is ‘zelfvoorzienend leven’ en onafhankelijk zijn. Een eigen waterbron hebben en leven met gelijkgestemden.
Wie weet gaat ons dat nog lukken in Nederland, ik blijf hoopvol. Maar er is ook een kans dat het hier niet lukt, dus is het tijd om ook na te denken over een Plan B.

Videobericht Vladimir Megre mei 2020
(De tekst is als pdf te downloaden via deze link)
(De video is te bekijken via deze link)

In deze dorpen nieuwe stijl zijn mensen begonnen zich met een nieuwe bewustheid te verbinden met de grond, met hun familielijn. Om de grond van hun familiedomein niet te krenken, zijn veel mensen slechte gewoontes als roken en alcohol achterwege gaan laten.

De dorpen verschillen van elkaar: ze zijn groot en klein, goed onderhouden en nog niet goed onderhouden, maar hun aantal blijft groeien en de infrastructuur wordt steeds beter. Dit prachtige proces zou zich veel sneller en efficiënter kunnen voltrekken als er een nauwere samenwerking met de overheid en de samenleving zou zijn.

Om deze samenwerking te effectueren, is er een juridisch instrument in het leven geroepen - een politieke partij die onze ideeën propageert, met verkiezingskandidaten voor zowel de lokale als de federale verkiezingen.

We hebben een partij geregistreerd bij het Ministerie van Justitie van de Russische Federatie, genaamd 'De FAMILIEPARTIJ'.

Voor de komende verkiezingen is het nodig dat we een heldere, informatierijke campagne organiseren en voeren. We hebben slechts weinig tijd om ons voor te bereiden. Er is één datum gepland voor de regionale verkiezingen in september van dit jaar, gevolgd door federale verkiezingen voor de Staatsdoema van de Russische Federatie.

Maar we kunnen op tijd zijn, als alle mensen die belang hechten aan hun toekomst, en bovenal de scheppers van familiedomeinen, een bijdrage leveren aan het voorbereidingsproces, ongeacht of ze lid zijn van de Familiepartij of niet.

Ja, we zien de prachtige toekomst voor ons Moederland voor ons, ja, we zijn bezig deze toekomst te creëren. Maar het lukt ons niet de impuls van onze ziel in eenvoudige bewoordingen uit te leggen, zodanig dat ze begrijpelijk zijn voor iedereen in onze maatschappij.

Het is lastig om het in woorden uit te leggen; daarentegen is het makkelijker voor iemand om zich een voorstelling te maken van een prachtige toekomst als ze iets uit die toekomst kunnen vastpakken, als ze het kunnen proeven en de heerlijke geur kunnen ruiken.

Maar hebben we dan al iets tastbaars om aan de samenleving te presenteren? Jawel! We kunnen het ze laten zien!

Kom maar eens kijken hoe de ontluikende familiedomeindorpen van het toekomstige welvarende Rusland eruitzien. Je vindt ze in bijna elke regio van de Russische Federatie. Ook in het Sudogodsky district in de Vladimir regio, op slechts 30 km van de stad Vladimir.

Wie de hoogwaardige huizen heeft gezien, met hun hectare grond, zal wellicht zeggen: 'Deze mensen moeten behoorlijk rijk zijn, om zoveel grond te kunnen kopen en er een fatsoenlijk huis op te bouwen.' Ik kan die redenatie wel volgen, maar sta me alsjeblieft toe om je een andere zienswijze voor te leggen.

Onder andere zal ik je laten zien hoe de hectare van een typisch familiedomein is ingericht. Er staat een mooi houten huis, en er is een kuil gegraven voor een vijver. Er groeien vruchtbomen en -struiken. Bij de ingang aan de weg staat een garage gemaakt van plaatmateriaal. Misschien zie je ook wel een vrouw bij een van de bedden in de tuin.

Ik kan niet langs deze hectare rijden zonder er te stoppen. Hoe komt dat?

Deze hectare werd voor 30,000 roebel (400 EUR) aangekocht door een man van 80 jaar. Zijn buren bouwden hun familiedomein met het hele gezin op. En hij stond daar in zijn eentje in gedachten te midden van de wilde grassen en het overwoekerde bos, of hij liep moeizaam langs de omtrek van zijn hectare. Vervolgens zette de oude man een oude soldatentent op en begon langzaamaan met de aanplant van de fruitstruiken. Zijn buren hielpen hem met de bouw van een klein badhuis. Toen ik van de kolonisten hoorde over de vreemde oude man, besloot ik hem op te zoeken, ik wilde weten wat hem bezielde en een poging doen hem over te halen om terug te gaan naar de stad, waar de moderne geneeskunde binnen handbereik is. Maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen. Hij was te ongewoon in zijn zienswijze.

Toen ik zijn huis binnenkwam, zat de oude man gebogen over een tafeltje zijn gedichten in een notitieboek te schrijven. Ik vroeg hem om ze voor te lezen. Ze gingen over het Moederland en over Liefde, en over de zin en betekenis van het leven.
Toen ik de deur opendeed om te vertrekken, hield de oude man me tegen met de volgende woorden: 'Vladimir, maak je geen zorgen over mij. Met mij gaat het goed. Zoals nooit tevoren. Ik sta pas aan het begin van een bewust, strevend leven.'

'Strevend naar wat?' vroeg ik hem, en met een glimlach antwoordde hij rustig en vol vertrouwen:

'Ik streef naar de toekomst die jij in je boeken beschreef. Ik wil die toekomst met eigen ogen zien. En ik wil een vrouw ontmoeten met een ziel zoals jouw Siberische Anastasia. Zij zal komen als ik haar waardig word. Dus ben ik bezig een familiedomein te creëren om een vrouw met een prachtige ziel waardig te zijn.'

Ik wilde zijn ongebruikelijke droom niet met mijn ongeloof verstoren en liep, nadat ik afscheid van hem had genomen, naar buiten naar mijn auto. Terwijl ik over de snelweg naar de stad Vladimir reed, kon ik alleen maar denken aan de oude man en zijn onmogelijke droom.

Bij een afslag van de snelweg en een landweggetje zette ik mijn Lexus aan de kant en stapte uit, de wind en de herfstregen in. Ik wist dat deze weg leidde naar een andere nieuwe nederzetting van familiedomeinen, waar een vrouw alleen, in een rolstoel, een poging doet haar eigen hectare in te richten.

Op een of andere manier is ze er al in geslaagd de bloembedden aan te leggen. Ze woont in een tent en maakt op papier bouwtekeningen van haar toekomstige huis waar ze zich vrijelijk kan verplaatsen in haar rolstoel.

En in een naburige nederzetting is een alleenstaande moeder met twee kleine kinderen eveneens bezig haar familiedomein in te richten, en probeert er een huis te bouwen.

Het zijn allemaal lezers van mij, en om de een of andere reden voel ik me echt verantwoordelijk voor hen. Het ziet ernaar uit dat de taigakluizenares Anastasia me een magische pen gegeven heeft, en ik moet daar heel zorgvuldig mee omgaan. Het is natuurlijk fijn als zakenmensen warmlopen voor Anastasia’s idee en ze hun familiedomeinen opbouwen. Maar iemand in een rolstoel bouwt een luchtkasteel, wanneer hij of zij niet snapt dat ze geen huis kan bouwen.

Een alleenstaande moeder met twee kleine kinderen zal er evenmin in slagen om een overwoekerde hectare om te toveren in een bloeiende oase.

En hoe zou een man op zijn hoge leeftijd zich zoiets onmogelijks in zijn hoofd kunnen halen, namelijk dat er een vrouw met een prachtige ziel naar hem toe komt en met hem komt samenwonen op zijn domein?

Er zijn klaarblijkelijk een heleboel van deze mensen! In Rusland, Wit-Rusland, Oekraïne, mijn lezers, met een gepassioneerde ziel en onmogelijke dromen van een prachtige toekomst. Het zou niet erg zijn als ze alleen maar droomden, maar ze proberen het onverwerkelijkbare in de werkelijkheid te verwerkelijken. Dus zeker weten dat ik zorgvuldig om moet gaan met deze pen die Anastasia mij gegeven heeft. Ik heb dit vaker dan eens gedacht. Maar al gauw kwam ik erachter dat ik de capaciteiten van de Siberische taigakluizenares en de capaciteiten van de menselijke droom had onderschat.

Ongeveer drie jaren waren voorbijgegaan, en de vrouw in de rolstoel, Margarita Vasilievna, zwaaide me toe ter begroeting vanaf de veranda van haar huis. Ze had alles binnen handbereik. Er waren houten paden aangelegd van haar huis naar de zomerkeuken, en de doorgang naar haar ongewone tuinhuis was buitengewoon goed doordacht. In dit tuinhuis had ze een bekend Amerikaans gezin ondergebracht. Het gezinshoofd was na een auto-ongeluk eveneens in een rolstoel beland. Een vertaalster maakte deel uit van ons gezelschap, de mensen zaten te praten en vermaakten zich prima. En hoe superhandig dat een buurvrouw kwam aandragen met warm, versgebakken brood.

De Russische vrouw die er ondanks alles in geslaagd was haar prachtige huis te bouwen, en de Amerikaanse man, zaten in hun rolstoel elkaar aan te kijken, en zaten met elkaar te praten over iets zonder tolk en zelfs zonder woorden.

Ik moet jullie de groeten doen van dit Amerikaanse gezin dat de familiedomeinen in de Vladimir-regio kwam bekijken, en ik wil jullie vertellen dat dit gezin in Amerika honderden hectares grond heeft gekocht om er een nederzetting van familiedomeinen tot stand te brengen.

De alleenstaande moeder met de beide kinderen, Natalja Sergejevna, slaagde erin een huis te bouwen op haar hectare. Ze is bovendien getrouwd en heeft nog vier kinderen gekregen. Ze is een sterke en prachtige vrouw.

Het gaat het gewone verstand te boven, maar ook voor de oude man pakte het goed uit. Zijn buren vertelden me dat op een dag een vrouw die op bezoek was in de nederzetting het verhaal hoorde over de ongewone oude man. Men vertelde haar hoe hij er woonde, hoe hij probeerde zijn familiedomein in zijn eentje op te bouwen, maar dat het hun niet duidelijk was voor wie deze eenzame persoon zich zo uitsloofde.

En de vrouw besloot de oude man op te zoeken. Ze bezocht hem in zijn kleine huis en vertrok pas tegen de avond.

Je zou een roman van hoog educatief gehalte kunnen schrijven, of zelfs een filosofische roman, over het verdere leven van deze beide mensen, en hoe iemand, zelfs op hoogbejaarde leeftijd, een nieuw leven op kan bouwen.

De vrouw die op bezoek kwam, trouwde met de oude man. Ze was 25 jaar jonger dan hij, een mooie vrouw, met dat soort innerlijke, altijdblijvende schoonheid. En het bleek ook nog een rijke vrouw te zijn. Dus kwam er al snel een huis van hoge kwaliteit op het familiedomein. Ik was erbij op het huisinwijdingsfeest.

In de ruime woonkamer stond een lange tafel vol met eten. Aan de tafel zaten een heleboel buren, te praten over van alles en nog wat. Onder andere hoe mooi de Russische haard annex fornuis tot zijn recht kwam in de woning. En de oude man, gehuld in een traditioneel geborduurd Russisch hemd, zat gelukkig te lachen, en las zijn gedichten voor aan de gasten.

Ook ik bekeek het uniform en ik dacht: 'Waar vind ik op dit uniform de plek voor de hoogste onderscheiding?' Deze kolonel had, ten overstaan van zijn buren, het belangrijkste gevecht in zijn eentje gewonnen. De kolonel won het gevecht voor zijn Droom en voor zijn Liefde, het gevecht voor de bloei van Rusland.

Ivan Dmitrievitsj en Raisa Aleksandrovna hebben vierenhalf jaar gelukkig samengeleefd. De buren legden de zinderende liefde van het paar vast op hun mobieltjes. De kolonel overleed in 2013. Zijn vrouw Raisa Aleksandrovna bracht het lichaam van de kolonel niet naar de begraafplaats. Ze begroef hem op het familiedomein. Dat was de wil van de held.

Wat voor soort macht verstopte de Siberische taigakluizenares in het woord 'familiedomein'? Of ligt de macht verscholen in andere woorden van haar, zoals 'mensen, geef jezelf je moederland terug'?

Niet in woorden, maar in de werkelijkheid, is de toekomst van het Moederland prachtig aan het groeien. Nu al kunnen de familiedomeinen in de Vladimir-regio en andere regio's in Rusland de ziekenhuizen in de steden en de crèches en basisscholen voorzien van groente en fruit van echt organische, milieuvriendelijke herkomst. Honderden vijvers, gegraven door de scheppers van familiedomeinen, kunnen degenen die dat willen voorzien van zuiver water.

Al dit voorjaar worden er in duizenden familiedomeinen geneeskrachtige kruiden geplant, met veel betere eigenschappen dan die er in apotheken worden verkocht.

Nu al produceren een aantal familiedomeinen hoogwaardige natuurlijke cosmetica en lichaamsverzorgingsproducten.

Ik weet wel zeker dat de kinderen die opgroeien in de familiedomeinen getalenteerd zullen zijn, hun ouders waardig zullen worden. Dat is nu al het geval.

De monumentale mozaïeken van Ulyana, de dochter van mijn buren op het familiedomein van Victor en Nina Medikow, sieren nu al christelijk-orthodoxe kerken in Rome, Bari en Barcelona, en katholieke kerken in Detroit en Krakov. Ze werkte in opdracht van de paus en werd een wereldberoemd kunstenaar.

Onze kinderen! Dankzij hen zal de ontwapeningswedloop in de wereld beginnen, waar Anastasia over sprak: de ontwapening die werd ontketend door een klein meisje uit een familiedomein, dat vriendschap sloot met bacteriën die voor het blote oog onzichtbaar zijn, en dat met hun hulp wapentuig dat ze niet fijn vond begon op te blazen op diverse plekken op de aardbol. Ik heb Anastasia's verhaal hierover opgenomen in mijn boek. Het leek mij ongelooflijk fantastisch.

En dan doet zich nu opeens het buitengewoon vreemde coronavirus voor. Dit is wat Anastasia erover zei:
'Wat mensen het coronavirus noemen, Vladimir, is niets anders dan een levende denkende substantie. Gecreëerd en gelanceerd door de energie van de gedachte, en eraan gehoorzamend. Het gaat een dialoog aan met de mensheid in de taal van activiteit/werkzaamheid.'

En kijk maar eens goed naar de situatie. Deze onzichtbare schepselen hebben mensen overal ter wereld ertoe gedwongen hun vaak schadelijke productie op te schorten, zich te isoleren in hun huizen en na te denken over hun toekomst en de toekomst van de hele mensheid.

Ik ben er zeker van dat wij gezamenlijk de weg naar de prachtige toekomst kunnen vinden en dat we deze zelf zullen creëren.

En ik bedank degenen die beangstigende misinformatie verspreidden over de 'Rinkelende Dennen van Rusland' beweging, en daarmee voorkwamen dat de autoriteiten de beweging prematuur groen licht gaven; waarmee ze mensen de gelegenheid boden om te leren om op basis van nieuwe principes met elkaar om te gaan.

Ik bedank onze president, Vladimir Vladimirovitsj Poetin, die, in weerwil van de misinformatie, een Besluit over de Hectare in het Verre Oosten heeft uitgevaardigd. Hoewel volgens mij niet alles in dit besluit helemaal soepeltjes is. De noodzakelijke woorden ontbreken. Het is te ambtelijk. Desalniettemin is er dankzij dit besluit een mechanisme tot stand gebracht om gratis hectares land te krijgen, waar Anastasia over sprak. En nu zou dit Besluit over het gehele grondgebied van Rusland moeten worden toegepast, met toevoeging van de noodzakelijke woorden die in staat zijn mensen te inspireren om dit overal te creëren.

En wanneer geurige hectares grote en kleine steden omringen, komt de grond in het Verre Oosten aan de beurt.

Er ligt een grote kans voor Rusland om de pandemie die zich over veel landen van de wereld heeft uitgespreid te stoppen. En niet alleen te stoppen maar ook te voorkomen dat er nog ernstiger rampen volgen. Het zal voor eenieder mogelijk worden te begrijpen wat er gezegd is. Je hoeft alleen maar je eigen logische denken in te schakelen als je kennisneemt van de simpele informatie.

De wetenschap kan nog geen effectief medicijn tegen virussen bieden. Zelfs als dit ontwikkeld zou worden, duurt het nog maanden en wellicht zelfs jaren voordat de effectiviteit voldoende getest is en de bijwerkingen geïdentificeerd zijn.

Net als in andere landen beperkt de Russische overheid het vliegverkeer en openbaar vervoer van reizigers, verbiedt culturele evenementen, dringt eropaan dat mensen zich isoleren in hun huizen, om de verspreiding van het virus enigszins in te tomen.

Zelfisolatie in een modern appartement kan tot op zekere hoogte het risico om een infectieziekte op te lopen verminderen. Maar zelfisolatie in de beperkte ruimte van hun appartement zal voor de meeste mensen een negatief neveneffect hebben. Nu ze afgesneden zijn van hun gebruikelijke levensstijl, bevreesd om geïnfecteerd te raken en zonder heldere vooruitzichten voor hun toekomstige leven, zullen mensen zeker gedeprimeerd raken, wat een weerstandsverlagend effect heeft, waarmee dan weer het risico voor allerlei ziektebeelden toeneemt.

Zelfisolatie in een tuinhuis op een lapje grond van zeshonderd vierkante meter op een volkstuincomplex verhoogt eveneens het infectierisico vanwege de hoge dichtheid van deze complexen. Een zieke buur die achter een afrastering van gaas aan het werk is hoeft maar te niezen en dan kan er een infectie worden doorgegeven. De mensen die hun leven inrichten op familiedomeinen zijn het best beschermd tegen het coronavirus.

Wat is een familiedomein in moderne zin? Het is een stuk grond van een hectare, met een groene haag als erfscheidng. Op het terrein staat een huis, er is een vijver, een bron met zuiver water, een bloementuin, een moestuin, een boomgaard, een perceel bos met waardevolle houtsoorten, bedden met medicinale kruiden, pijnbomen die etherische oliën afscheiden die de lucht desinfecteren. In een dergelijk levend paradijs zal een gezin ongetwijfeld het best tegen wat voor virussen dan ook beschermd zijn. En ingeval van ziekte zal een levend huis helpen ermee overweg te kunnen.

Familiedomeinen bieden effectieve oplossingen voor economische problemen, zowel voor het afzonderlijke gezin als voor de staat als geheel. Iemand die woont op een hectare grond voorziet zichzelf van werk en inkomen uit die hectare.
Iemand die woont op een hectare grond kan ook thuiswerken; met de huidige communicatiemiddelen is dit voor een heleboel beroepen mogelijk. Maar je kan ook een baan hebben bij een bedrijf in een nabijgelegen stad. Bovendien kan je, om meer tijd over te houden, het aantal groentebedden op het domein verminderen en meer ruimte bieden aan boomgaard en bos, die minder onderhoud vergen.

Het familiedomein kan zelfs een groot gezin van eersteklas voedsel voorzien, het overschot kan aan stadsbewoners worden verkocht.

Het familiedomein voorziet niet alleen in hoogwaardig voedsel, schone lucht en levengevend water. Het besef dat je een oase schept ter nagedachtenis aan je voorouders, voor het gelukkige leven van je kinderen en toekomstige generaties, leidt je de eeuwigheid binnen, en geeft een krachtige energie-impuls.

En aan jullie, de lezers van mijn boeken, wil ik vragen om zorgvuldig het plan in overweging te nemen dat is gepresenteerd door de doctor uit de toekomst. In dat plan wordt de interactie uiteengezet van de scheppers van familiedomeinen met het Ministerie van Volksgezondheid van de Russische Federatie en met research- en medische instituten. Dit plan is nu uiterst relevant, ook voor het overwinnen van allerlei soorten epidemieën, inclusief COVID-19.

Op Aarde zal het Goede zegevieren!

Met vriendelijke groeten,
Vladimir Megre
20 mei 2020