Nieuwsbrief Schildpad Boeken 2 oktober 2017
Ontmoetingsdag Anastasia lezers op 15 oktober 2017 gaat niet door

Lieve lezers

van de boeken over Vladimir Megre en de Siberische Anastasia

De ontmoetingsdag op 15 oktober is helaas afgelast. Het aantal aanmeldingen is zo klein dat de doelstelling van het leggen van een basis voor een stevig lezersnetwerk niet uit de verf zal komen.
 
In deze brief is er voor wie geïnteresseerd is een uitleg. We kregen nogal wat vragen over het kostenplaatje, dus eerst daarover, dat is een simpele optelsom. Daarna over onze beweegredenen voor deze locatie en voor deze dag. Dan een paar uitspraken van Vladimir Megre in een gesprek dat ik vorig jaar met hem had. En tot slot een oproep om het aan ons door te geven als je een andere locatie weet.

Het kostenplaatje

De optelsom is heel gemakkelijk te geven, 33 euro was voor eten en drinken, de rest voor de locatiehuur – gebaseerd op 100%  volle bak. Oftewel: zouden er inderdaad 150 mensen komen dan was het kostendekkend. Kwamen er minder mensen – en die kans bestond – dan was de rekening voor het ontbrekende gedeelte voor uitgeverij Schildpad Boeken.

Naar aanleiding enkele mails waarin mensen opmerken dat ze hun eigen lunch wel kunnen meebrengen het volgende: alle plekken waar je in de herfst/winter met 100 of meer mensen bijeen wilt komen, zijn plekken waarbij standaard catering geleverd wordt, daar kom je niet onderuit. Ook mijn oproep op Facebook afgelopen zomer leverde wat dat aangaat geen betere locatie op.

We zochten een ruimte die redelijk centraal lag, zowel vanuit België als alle hoeken van Nederland, en die op de een of andere manier iets uitstraalde dat overeenkwam met waar de boeken over gaan: licht, lucht, ruimte, vrijheid, natuur, verbinding en gemoedelijkheid. De rest, de invulling, zou van de deelnemers zelf komen.


Hoewel we er aanvankelijk van uitgingen dat we een plek zouden vinden waar we op een entree van maximaal 35 euro zouden uitkomen, was het na enig zoeken al snel duidelijk dat dit in herfst en winter niet zou lukken. Ook mijn oproep op Facebook afgelopen zomer leverde wat dit aangaat geen betere locatie op. En we hadden het gevoel dat het niet tot de volgende zomer moest wachten.

De Theaterloods was de plek waar we voelden dat alles klopte, het zou de ideale plek zijn geweest voor het leggen van een stevige, vonkende basis voor het lezersnetwerk. Het was een plek die ik ons allen ondanks het kostenplaatje van harte gegund zou hebben.
 
We vragen alle potentiële deelnemers om uit te kijken naar een plek waar we deze bijeenkomst kunnen houden waar de financiële drempel lager ligt. Wij hebben die niet gevonden. Het is wel van belang dat die plek redelijk centraal ligt, omdat het anders voor verre deelnemers tot extra overnachtingskosten leidt.
Afbeelding

Open bijeenkomst

Al ruim een jaar loop ik als uitgever rond met het gevoel van een zekere urgentie, dat het belangrijk is om een ’open’ lezersbijeenkomst te faciliteren.

We zijn in Nederland en België met meer lezers dan ik ooit had verwacht toen ik met de publicatie van deze boeken begon. Wat ik schreef in de nieuwsbrief is een feit: we vormen samen, of we elkaar kennen of niet, een enorm krachtig gedachteveld, als onderdeel van een nog enormer gedachteveld dat zich rond de planeet aan het vormen is.

Een ‘open’ bijeenkomst wil zeggen dat de bijeenkomst niet in het teken staat van één bepaald al bestaand initiatief, hoewel alle bestaande initiatieven zich er natuurlijk wel kunnen presenteren.

De bijeenkomst staat in het teken van de individuele lezers zelf en van hoe een ontmoeting met andere enthousiaste lezers hun leven verder kan verrijken, op wat voor manier dan ook; ik verwacht bovendien dat de bijeenkomst aan alle deelnemers duidelijk maakt wat voor een enorme scheppende kracht we vertegenwoordigen, wat maakt dat zich in 3D mogelijkheden openen die eerder misschien niet direct zichtbaar waren. Waarbij één plus één niet twee is maar misschien wel zes.




Excuses dat je op deze pagina zo vaak het woordje 'ik' ziet - het gaat natuurlijk niet om mij. Maar momenteel ben ik als uitgever wel het punt waar veel lezers zich melden met hun opmerkingen en verhalen - die voor mij aanleiding geven tot het organiseren van deze bijeenkomst, en ook neem ik een aantal gedachten die ik heb graag voor eigen rekening.


 

Waarom nu?

Overal zijn mensen op zoek naar antwoorden, op levensvragen, op vragen over milieu, voeding, gezondheid, natuur, klimaat, onderwijs, geluk.  En overal zie je dat de antwoorden die alom geformuleerd worden versnipperd zijn.  Als lezers die het gedachtegoed van Anastasia omarmen hebben we met de boeken van Megre een belangrijke sleutel in handen hoe het ook anders kan. Als lezers dragen we een samenhangend antwoord in ons dat voor onze samenleving als geheel en ons nageslacht van wezenlijk belang kan zijn. Een samenhang die door makers van visies als basis voor toekomstig beleid kennelijk niet wordt gezien.

We zijn allemaal aangestoken door een bepaalde visie. Velen lopen echter tegen de moeilijkheid aan dat ze geen anderen kennen met wie ze hun enthousiasme kunnen delen. Het is lastig uit te leggen  aan niet-lezers waar ze zo warm voor lopen. Ze voelen zich ‘op een eilandje zitten’.


Anderen vinden de visie in de boeken weliswaar prachtig, maar concluderen dat dit in Nederland niet kan. Feit is dat het wél kan in Nederland. Sterker, hele arealen dode grond snakken ernaar! En overheden zitten om visies te springen. Het kan al helemaal als we elkaar als lezers leren kennen, als we elkaar weten te vinden, als we – ook al zouden we op eigen houtje verdergaan – weten dat we met velen en krachtig zijn.

Het gebeurt al

Er zijn lezers die de knoop doorhakken en zeggen: ik zoek het in mijn eentje uit en die hun eigen hectare(s) grond kopen. Het Volkskrant filmpje geeft daar een voorbeeld van, ik ken andere mensen die hetzelfde hebben gedaan.

Dan zijn er in Nederland twee wat meer bekende projecten, het project dat nu nog de naam Anastasiadorp draagt en Levensland, en er zijn nog enkele initiatieven ‘in wording’. Dat is waar ik zicht op heb, misschien is er veel meer aan de gang.

Mijn wens is dat de mensen die het gevoel hebben ‘op een eilandje te zitten’, en de mensen die zich deze droom bij voorbaat al ontzeggen ‘omdat dit hier nu eenmaal niet kan’, en de mensen die hun droom al min of meer hebben gerealiseerd, de gelegenheid hebben om in contact te komen met elkaar.  

Er zijn natuurlijk ook lezers die geraakt zijn door de boeken die helemaal niet met plannen rondlopen en het gewoon leuk zouden vinden andere enthousiaste lezers te leren kennen. En er zijn lezers die nog lang niet alle boeken hebben gelezen. Het spreekt vanzelf dat ook jullie van harte uitgenodigd zijn!

 
Afbeelding

Mijn gesprek met Vladimir Megre in juli vorig jaar

Vorig jaar heb ik uitvoerig met Vladimir Megre gesproken. Er gaan in Nederland regelmatig stemmen op om een soort overkoepelende organisatie te vormen, en er zijn mensen die zich de titel van ambassadeur van het Anastasia-gedachtegoed willen aanmeten. Naar mijn idee is dit in tegenspraak met de gedachte in de boeken, maar ik was benieuwd wat Megre daarvan vond. Ook wilde ik het idee van een ontmoetingsbijeenkomst aan hem voorleggen. Hieronder een korte weergave.

Over een overkoepelende organisatie:
Vladimir Megre: ‘Als wij in Rusland een soort formele organisatie hadden gewild, dan hadden we die allang opgericht. We hadden allang met een soort blauwdruk voor de aanpak kunnen komen, waarmee mensen concreet aan de slag hadden gekund. En ik weet zeker dat een heleboel mensen die blauwdruk maar wat graag hadden opgevolgd.

Het punt is dat dat voorbijgaat aan de strekking van de boeken: al veel te lang kijken we naar buiten of omhoog voor de antwoorden. Het gaat niet in de eerste plaats om de oplossingen, hoewel die er door het zaadje dat is gezaaid zeker gaan komen. Het gaat erom dat met de herkenning en het besef die zijn gewekt door het lezen van de boeken, de lezers, die zich misschien voor het eerst helder bewust zijn geworden van de scheppende kracht van hun eigen gedachten, zich gaan afvragen hoe hun eigen unieke droom eruit zou zien, om deze vervolgens in vervulling te brengen. Dát hele proces van zelf nadenken en creëren is veel belangrijker dan het resultaat, dát proces is waar het allereerst om gaat.’

‘Alleen de boeken zelf kunnen de ambassadeurs zijn van het gedachtegoed. En alle lezers kunnen ambassadeur zijn van hun eigen droom.’

Over het organiseren van een ontmoetingsbijeenkomst was Megre aanvankelijk niet enthousiast. Nadat ik de beide argumenten die ik van lezers hoorde: ‘ik voel me op een eilandje, hoe leer ik anderen kennen’ en ‘in Nederland, met zo weinig grond, kan dit nu eenmaal niet’, had uiteengezet, en had toegelicht dat uit deze bijeenkomst een lezersnetwerk kan ontstaan, van waaruit mensen die dat willen hun krachten kunnen bundelen, stemde hij van harte in.

Tot slot: is er belangstelling voor een ‘open’ ontmoetingsdag?

Bij ons als organisatoren is het gevoel van urgentie om bij elkaar te komen, om elkaar te ontmoeten, om de basis te leggen voor een lezersnetwerk, niet minder geworden. We blijven op zoek naar een mogelijkheid om deze dag te realiseren. Het zou ook alvast helpen om te weten of en hoeveel animo er voor is.
  • Zie jij het vormen van een stevig lezersnetwerk als iets waar je geïnteresseerd in zou zijn? Laat het dan weten.
  • Weet je een goede locatie die plaats biedt aan meer dan 100 personen dan horen we dat daar ook graag.
Gebruik voor alle berichten hierover s.v.p. het volgende mailadres: ontmoetingsdag@schildpadboeken.nl. Er worden inmiddels al ideeën voor andere locaties aangedragen, dus wie weet lukt het nog dit jaar.

Tot de volgende nieuwsbrief, en ook nu weer dank voor de foto aan Margreet Heemskerk.