Shalom beste lezers,                        zondagmiddag 2 juni 2024,

De Amerikaanse president Joe Biden hield afgelopen vrijdag vlak voor shabat een speech over een deal tussen Israël en hamas, waar Israel volgens hem mee akkoord ging. Ik denk dat iedereen hier de wenkbrauwen optrok. Heel subtiel om zoiets te doen op dit tijdstip, Biden wist heel goed dat Netanyahu niet kon reageren omdat hier de shabat aanbrak, de komende vijfentwintig uur na zijn speech hoefde hij geen reactie vanuit Israël te verwachten. De deal die bij voorstelde zou in fasen gaan en inhouden dat dertig terroristen en andere Arabische gevangenen uit Israël zouden worden uitgewisseld tegen één gegijzelde Israëli in de eerste fase met een zes weken lang staakt het vuren. En zo door in drie fasen om alle gegijzelden of lichamen van gegijzelden terug in Israel te krijgen voor een volledig staakt het vuren. Daarbij zou hamas dus vrijuit gaan. Volgens Biden zou hamas toch al veel te verzwakt zijn om nog veel uit te kunnen halen. Hun leider Yachya Sinwar hapte hier natuurlijk in. Maar als we 130 gegijzelden moeten ruilen tegen 30 tegen 1 ons zeer slecht gezinde Arabische gevangenen, die niet voor niets in de Israelische gevangenissen zitten, dan is dat wel heel unfair…. Sowieso onderhandel je toch niet met je overvallers?  Echter, de hopeloze situatie waarin de gegijzelden zich bevinden noopt wellicht toch tot een ‘wanhoopsdeal.’ De Israelische bewindslieden Smotrich en Ben Gvir dreigen op te stappen als zo’n deal door zou gaan.

Israel heeft toegestemd om nog meer hulpgoederen in Gaza toe te laten.

De politiek in Israël spreekt over het uitzetten van de VN uit hun gebouw op de berg even buiten Jeruzalem, die door God in de Bijbel de 'berg van de boze raadsvergadering' wordt genoemd. VN en met name UNRWA worden in Israel aangemerkt als terroristische organisaties die niets goeds voorhebben met het Joodse volk. De relatie van hamas met deze zogenaamde vredelievende organisaties is meermaals aangetoond.

Inmiddels gaat het gelieg in de media door. Nu is er weer de slogan: 'alle ogen gericht op Rafiah' want daar zou weer een genocide aan de gang zijn. Wat is hamas toch knap met het naar buiten brengen van leugens. De grote massa gelooft het allemaal. Maar waarom zou Israël haar kostbare soldaten in een 'uitwedstrijd' opofferen als het genocide zou willen plegen, dat zouden ze toch heel anders kunnen oplossen? Wel, als alle ogen op Rafiah gericht moeten zijn, laat men daar dan vooral onder de grond kijken naar wat daar allemaal gebeurt. De brutaliteit van zo'n slogan slaat toch alles!

Eric Clapton (79), een Engelse gitaarheld die de BBC rücksichtslos gelooft, gaat een concert houden voor de  kinderen in Gaza waarbij hij gaat spelen op  een gitaar die geschilderd is in de kleuren van de 'Palestijnse vlag.' Zo schokkend dat zo'n beroemd iemand dit overbrengt op zijn fans en de leugens verder verspreidt. Waarom gaat hij niet geld ophalen voor de Jemenitische kinderen die honger hebben omdat hun ouders te druk zijn met Israël beschieten in plaats van voor hen te zorgen? Golda Meir zei het decennia geleden al: als onze vijanden meer van hun kinderen zouden houden dan dat ze Israël zouden haten, dan zou de oorlog stoppen. Overigens heb ik nog een kleurencombinatie voor de grote artiest: de echte Palestijnse vlag is blauw, wit en geel. Het geel is het geel van de Davidster.

Het noorden van ons land wordt heviger en heviger aangevallen door hezbollah. Er is geen sprake van het terug naar huis kunnen van de bijna honderdduizend vluchtelingen. Enorme raketten met vijfhonderd kilo aan explosieven zijn op steden als Qirjat Shmonah gevallen en hebben grote schade aangericht. Verder zijn ze griezelig goed in het raken van onze bases. Ik zeg het maar want ik weet zeker dat de meeste reguliere media dat niet doen. De vriendin van onze zoon Sam is gestationeerd in Qatsrin, een basis die  nu steeds vaker onder vuur ligt.

Premier Netanyahu heeft het zeer zwaar; wat is het moeilijk om te moeten regeren in zo'n moeilijke situatie. Enorme fouten zijn gemaakt waardoor de slachtingen op 7 oktober hebben kunnen plaatsvinden en de verantwoordelijkheid zal daarvoor worden genomen. Maar eerst moet Israel deze ellende oplossen en onze premier kan het in vele ogen niet goed (genoeg) doen. Hij staat onder grote druk van de linkse partijen en de families van de gegijzelden om een deal erdoor te krijgen waarbij de gegijzelden zouden worden vrijgelaten. De families zijn zo wanhopig dat het hen niet veel uitmaakt of hamas ermee weg komt of niet, zij willen alleen hun geliefden terug voordat het te laat is, wat ook heel goed te begrijpen is. Het is een enorme patstelling voor Netanyahu, die steeds weer heeft moeten onderhandelen met een vijand die de meest absurde eisen stelde en die de gegijzelden helemaal niet terug wíl geven omdat ze als menselijk schild fungeren. Als zij uit Gaza weg zijn, zou Israel immers veel meer vrij spel hebben. Ook al heeft Israel zich in het verleden altijd aan eisen voor een staakt het vuren gehouden, hamas, die zelf aartsleugenaars zijn, vertrouwen zo’n situatie niet. Zo de waard is vertrouwt hij zijn gasten.

Van onze kinderen begrepen we dat er nog honderden video’s zijn waarop de verschrikkingen van die slachting op 7 oktober getoond worden, maar die daarom niet vrijgegeven zijn, dat we dus nog lang niet het ergste hebben gezien. Dit is nauwelijks te geloven, zo afschuwelijk is datgene wat we inmiddels al weten, kan het werkelijk nog erger!?

Onze kinderen maken het verder boven de omstandigheden goed. De boot van Sam wordt gekalefaterd dus hij zal voor een aantal maanden aan wal zijn. Hij krijgt daarna  een nieuwe kapitein. We hadden hem en Ruth beiden even thuis voor shabat, wat een zegen! Ruth is ook weer onderweg naar haar basis en leert dat haar werk veel 'hollen of stilstaan' inhoudt. Soms vliegen de opdrachten haar om de oren en dan ineens, als alles is afgewerkt, kunnen er zomaar wat uren zijn waarop er niets gebeurt en heeft ze tijd om andere zaken voor te bereiden. Ze mist wel haar oude basis in Rishon leTsion. Ze moet hier haar kameraadschappen weer opbouwen, maar dat zal wel lukken. De beide soldaten, waarvoor ze verantwoordelijk, is heten Tomer. Dus ze hoeft maar: 'Tomer' te roepen en dan komen ze allebei, heel makkelijk. Hun naam betekent: 'ondersteuner.' Wel, ze doen hun naam eer aan. Ze heeft hen tijdens een lunchpauze Yatsee leren spelen, grote lol en ze hebben het steeds over Yaatshie. Wel, de lol zal hen snel vergaan want tegen Ruth spelen is niet zo makkelijk, meestal wint het wicht, daar hebben wij als ouders ook last van!

Yair en ik zijn in de voorbereiding van nieuwe webinars en we bidden veel voor de afschuwelijke situatie in het land. Heel veel dank voor al het medeleven wat we ontvangen van u allemaal, heb een goede week, blijf alstublieft bidden voor de arme gegijzelden en voor onze soldaten die een monsterklus moeten doen. En vergeet Bibi niet…

Aanstaande donderdagavond geeft Yair van 19.30-20.30 een PowerPoint presentatie over de eerste hoofdstukken van het Boek Numeri. U kunt zich aanmelden via info@studiehuisreshiet.nl


Hartelijke groet,

Karen Strijker.
(hartelijke groeten ook van Yair)