Nieuwsbrief Werkgroep Wolf Nederland

Nieuwsbrief nr 11

Werkgroep Wolf Nederland

Januari 2023

Beste ,

Alweer de 11e editie van deze nieuwsbrief met informatie over de (Werkgroep) Wolf. 

We wensen je uiteraard weer veel leesplezier bij deze editie.
Vorige editie gemist? Kijk in ons archief op de website. 

Wil je in contact komen met de redactie van de nieuwsbrief? We zijn te bereiken op: nieuwsbrief@werkgroepwolf.nl

Onderwerpen in deze nieuwsbrief:

  • Nieuwjaarswens
  • Nieuw jaar, Nieuwe kansen
  • Wolvenroedels houden uitbraak ziektes onder controle
  • Relatie tussen prooi en predator.
  • Knutselwedstrijd.
  • Samenwerking IVN-Apeldoorn en WWN
  • Door de lens van .......

 

  • Lezing "angst".
  • Presentatie ALV PvdD Gelderland.
  • Er gebeurt iets vreemds met wolven die geïnfecteerd zijn door de beruchte geestverruimende parasiet.
  • Agenda

Nieuw jaar, nieuwe kansen

Afgelopen jaar hebben we als werkgroep op vele vlakken van ons kunnen laten horen.
Diverse lezingen, presentaties, wandelingen, kampvuurverhalen, nieuwsbrieven, samenwerkingen, hulp, advies gegeven, werkgroepdagen, waarnemingen kunnen vastleggen, netwerkborrel, infokraam, ansichtkaarten, radio-interviews, onderwerpen in het nieuws, kleurwedstrijd, onderdeel van natuuropleiding, jeugd-ambassadrice en ga zo maar door.

Een mooi jaar waarin we o.a. gegroeid zijn naar bijna 40 vrijwilligers.
40 vrijwilligers die allen op hun eigen manier bijdragen aan de werkgroep en we nu staan waar we staan. Iets waar we bijzonder trots op kunnen zijn. 

Via deze weg willen we alle deelnemers van de wandelingen, bezoekers van de lezingen en alle andere die op wat voor manier met ons te maken hebben gehad, bedanken voor hun interesse en de samenwerking.
Ook dank voor de steun en donaties die we hebben mogen ontvangen. Daarmee kunnen we ons werk verder uitbreiden.

 

2023
In 2023 zullen we verder gaan op de ingeslagen weg. Er is nog veel werk te verzetten op het gebied van voorlichting, educatie en informatie.

We gaan dit met dezelfde passie en inzet doen die we het afgelopen jaar hebben gehad. 
Er staan enkele mooie projecten en samenwerkingen op stapel zodat we onze doelstelling om zo conflict arm mogelijk te kunnen samenleven met de wolf verder kunnen uitdragen.
Mocht u ons hierbij willen steunen? Meld je dan aan als vrijwilliger! 

Werkgroep Wolf Nederland

Wolvenroedels houden uitbraak ziektes onder controle

Wolven staan bekend als luie jagers. Daarom kiezen ze altijd de makkelijkste prooi, namelijk de jongste, zieke of oude dieren. Deze voorkeur voor makkelijke prooien beïnvloed de populatieontwikkeling en samenstelling van prooidieren opvallend, zoals bijvoorbeeld bij herten en wilde zwijnen. Wolven hebben in het bijzonder een belangrijke rol bij uitbraken van ziektes, om het aantal besmette dieren onder controle te houden. Data uit Slowakije onderstreept de belangrijke positie van de wolf, als de dokter van het wild. Lees ook: National Park Šumava counts on the wolf

 

Natuurlijke selectie houdt de Afrikaanse Varkenspest op afstand
De Afrikaanse Varkenspest is vanuit Afrika overgekomen naar Europa en de eerste berichten werden in 2007 gepubliceerd in Centraal-Europa. De ziekte besmette wild zwijn populaties door heel Europa en verspreidde zich zelfs naar varkens in sommige landen. Hoewel een analyse van de EFSA geen verband kon bevestigen tussen het aantal gerapporteerde uitbraken onder varkens en het aantal wilde zwijnen dat besmet was met de Afrikaanse Varkenspest, verspreidde het virus zich door Europa middels direct contact met bloed of andere lichaamsvocht van geïnfecteerde dieren. Hierdoor vormden gecontamineerde transport voertuigen, kleding, gereedschap, maar ook werktuig van jagers en boeren een verhoogd risico op de verspreiding van het virus.

 

Een recent onderzoek van het Duitse Friedrich-Löffler Instituut beoordeelde de kans dat de Afrikaanse Varkenspest in Duitsland zou komen door besmette wilde zwijnen als gematigd risico. Intussen eisen verenigingen van boeren en jagers, bijvoorbeeld in Duitsland, een vermindering van wildzwijn populaties. En dat terwijl hetzelfde onderzoek bevestigd dat een vermindering van populaties door intensieve jacht weinig effect heeft. De belangrijkste oorzaak voor de verspreiding van de ziekte over lange afstanden door Europa en Afrika blijft de mens.

 

Naast het verbieden van import en populatie monitoring onderzoek, bleek ook passieve monitoring een van de effectiefste maatregelen om het virus onder controle te houden. Passieve maatregelen betekent dat natuurlijke ontwikkeling of selectie door natuurlijke jagers. In de grootste delen van Europa betekent dat de wolf. Wild zwijn is een van de belangrijkste onderdelen in het wolvendieet. Wolven jagen bij voorkeur op de makkelijke prooien, zoals de zieke en zwakke dieren, omdat het makkelijker en minder risicovol is. Omdat het virus niet schadelijk is voor andere wilde dieren, kunnen de wolven dus een onmisbare rol spelen in het controleren van de ziekte. Een voorbeeld uit Slowakije laat zien hoe de wolven uitbraak van de varkenspest controleren.

Slowaakse wolven houden hun territorium vrij van varkenspest
Talloze onderzoeken hebben de verregaande effecten van wolven op ecosystemen bevestigd. Het in toom houden van wild zwijn en herten populaties zijn slechts twee voorbeelden. Twee onderzoeken uit Slowakije van de jaren 90 en 00 tonen aan dat Slowaakse wolvenroedels hun territoria bijna of compleet vrij houden van de varkenspest. Een kaart waarin de wolven territoria in beeld zijn gebracht, in combinatie met uitbraken van de varkenspest bevestigt dit.

De verspreiding van wolven in Slowakije en uitbraken van varkenspest onder wilde zwijnen in 1994-1998. In blauwe gebieden leven geen wolven. In witte gebieden leven wolvenroedels. Zwarte cirkels geven voorkomen van individuele wolven aan. Zwarte punten de plaatsen van varkenspest uitbraken. 93% van de uitbraken vond plaats in gebieden zonder wolvenroedel (blauw). Slechts 7% van de uitbraken vond plaats in wolvengebied (wit).

Bron: Vlk lesoochranarske zoskupenie

 

Besmette dieren laten de eerste tekenen zien binnen een paar dagen en zijn aannemelijk zwakker en langzamer dan gezonde individuen. Hierdoor zijn ze een makkelijke prooi voor de wolven. Het doden van besmette dieren verkleint het epicentrum van het virus en daarmee ook de kans op verdere verspreiding. En ondanks dat menselijk jagers hebben geprobeerd deze taak op zich te nemen, blijkt uit de twee onderzoek dat wolven, vooral wolvenroedels, opvallend meer succes hebben om de ziekte onder controle te houden. Dit bevestigt nogmaals de belangrijke rol die wolven hebben in een gezond ecosysteem. Ook daarom kunnen we de wolf de dokter van het wild noemen.

Bevestiging van wolven in Slowakije en plaatsen waar de varkenspest is uitgebroken tussen 2001-2003. Groene gebieden bevatten wolvenroedels. Witte gebieden zijn zonder wolven. Blauwe punten staan voor uitbraken in 2003, groene punten voor uitbraken in 2002, rode punten voor uitbraken in 2001.

Bron: Vlk lesoochranarske zoskupenie

Relatie tussen prooi en predator

Roofdier en prooi is een van de meest voorkomende soorten relaties in het dierenrijk. Dieren moeten overleven en zichzelf voeden, en voor roofdieren gebeurt dat door op kleinere dieren of prooien te jagen. Ecosystemen zijn ingewikkeld en divers, met vele niveaus en ingewikkelde relaties tussen organismen. Het verwijderen van een niveau uit een ecosysteem verstoort een delicaat evenwicht dat in de loop van miljoenen jaren kan zijn geëvolueerd.


Populaties leven zelden of nooit geïsoleerd van populaties van andere soorten en in de meeste gevallen delen talrijke soorten een leefgebied. De interacties tussen deze populaties spelen een belangrijke rol bij het reguleren van bevolkingsgroei en overvloed. Alle populaties die dezelfde habitat bezetten, vormen een gemeenschap. Het aantal soorten dat dezelfde habitat bewoont en hun relatieve overvloed staat bekend als soortendiversiteit.

 

Er is meestal een natuurlijk evenwicht in de populaties en relaties tussen roofdieren en prooien. Meer prooi betekent meer voedsel voor de roofdieren, meer energie en dus meer nakomelingen. Meer nakomelingen betekent meer consumptie van de prooi, dus vermindering van het aantal prooi populaties.


Minder prooi populaties betekenen minder voedsel voor het roofdier, en daarom lijden of verminderen roofdierpopulaties. Het meest voor de hand liggende resultaat van het verwijderen van de toproofdieren in een ecosysteem is een populatie-explosie bij de prooidieren. Roofdieren houden herbivoor populaties onder controle. 

 

Het omgekeerde is natuurlijk ook waar: roofdierpopulaties worden beperkt door de beschikbaarheid van prooien. Wanneer prooi overvloedig is, nemen roofdierpopulaties toe omdat meer jongen kunnen overleven. Meer roofdieren doden meer prooien, wat, samen met voedselschaarste, de populatie doet afnemen. Wanneer prooi schaarser wordt, neemt de roofdierenpopulatie af totdat er weer meer prooi is.

 

Daarom houden de twee elkaar in evenwicht. Wanneer de roofdieren worden verwijderd, exploderen de prooipopulaties. Zonder roofdieren om de bevolkingsgroei te beperken, planten herbivoren prooi soorten zich ongecontroleerd voort, en ze hebben allemaal honger. Meer herbivoren eten meer planten, en zonder iets om ze onder controle te houden, kunnen ze hun leefgebied snel aantasten. Dit zet de planten waarvan ze afhankelijk zijn voor voedsel onder druk, soms zozeer dat ze de voortplanting van planten belemmeren en de habitat ontbladeren. Dit staat bekend als een trofische cascade en kan in buitengewone gevallen leiden tot de volledige vernietiging van het ecosysteem.

 

Misschien is het klassieke voorbeeld van soort interactie predatie: de symbiotische relatie waarin de ene soort overleeft door de andere soort te consumeren. De soort die consumeert of wint, is het roofdier en de soort die gegeten wordt is de prooi. Populaties van roofdieren en prooien in een gemeenschap zijn niet constant in de tijd en variëren in veel gevallen in cycli die verband lijken te houden. 

 

Roofdieren zorgen er wel voor dat ze niet hun hele voorraad aan prooi opeten. Dit zou namelijk hun eigen ondergang worden.

Van wolven is bekend dat ze altijd gaan voor twee soorten prooi om een tekort van een prooi zo te ondervangen.

Knutselwedstrijd. 

Je hebt nog tot 8 januari om je kunstwerk in te sturen. 

Hiernaast zie je een wolvenkop die je naar eigen inzicht kunt kleuren, plakken, verven etc. om er een prachtig kunstwerk van te maken. Klik op de afbeelding om hem op te slaan of download de wolvenkop op onze website.

 

Als je klaar bent, vul dan je gegevens in, scan of fotografeer je kunstwerk en stuur de foto of scan naar nieuwsbrief@werkgroepwolf.nl.

 

Wat kun je winnen?
Voor de mooiste, creatiefste en/of bijzonderste inzending heeft Irene van Eijk (Maakster van de tekening en schrijfster van de boeken "De wolf krijgen geen Burn-out" en "Time-out") een mooi prijzenpakket samengesteld.
Onder de inzendingen wordt een compleet wolvenpakket verloot. Dit pakket bestaat uit o.a. een wolvenmuts, sleutelhanger, houten silhouet, boekenlegger, unieke poster en natuurlijk het boek Time out.

Inzendingstermijn
Zorg er voor dat je inzending vóór 8 januari bij ons binnen is. De winnaar zal in de Nieuwsbrief van februari en op onze social media bekend worden gemaakt.

Samenwerking WWN en IVN-Apeldoorn.

Na het uitkomen van de film Wolf, mocht een van onze vrijwilligers een 5 minuten pitch houden tijdens het IVN-café van de afdeling Apeldoorn. 
Deze pitch werd zo goed ontvangen dat er vervolgens contact werd gezocht met de Werkgroep Wolf Nederland.

Na een verkennend gesprek is besloten om speciaal voor leden van IVN-Apeldoorn enkele informatieve wolvenwandelingen te geven. De eerste wandeling is al bijna vol geboekt. 

Doel van de samenwerking is om de leden van IVN-Apeldoorn te informeren over de komst van de wolf in Nederland.
Mogelijk volgen er meer lokale IVN-afdelingen waar een samenwerking mee wordt gezocht. 

Door de lens van .......

Veel van onze lezers en vrijwilligers begeven zich regelmatig in de (Nederlandse) natuur en leggen daarbij soms een mooi moment vast op foto. Om iedereen mee te laten genieten van deze momenten plaatsen we hier een kleine selectie van de beelden.


, heb jij ook een speciaal moment op camera vastgelegd? Deel het dan met de redactie en wie weet staat jouw moment in de volgende nieuwsbrief van Werkgroep Wolf Nederland.

Reegeit met kalf (Wim Visser)

Zonsondergang (Scilla öhlinger)

Reebok (Maurice Schalker)

WWN Start met educatie-groep

Binnen de grote groep vrijwilligers van de Werkgroep Wolf Nederland zit veel kennis en kunde. Dit vanuit persoonlijke interesse maar ook vanuit professie. 
Zo zijn er o.a. enkele leerkrachten, uit verschillende vakgebieden, actief als vrijwilliger. Enkele vrijwilligers hiervan zijn inmiddels samengebracht in de educatie-groep.

De eerste brainstormsessie heeft inmiddels plaatsgevonden. De komende periode zal het lesprogramma onder de loep worden genomen en worden aangepast. Daarnaast zal de educatiegroep zich toeleggen op het ontwikkelen van andere op educatie gerichte informatie.

Enkele misvattingen over de wolf

Er komen veel te veel wolven


Uit onderzoek blijkt dat het aantal dieren in een territorium over de tijd stabiel blijft. Daar is de natuur te wijs voor.

De wolf is een roofdier aan de top van de voedselketen: als de wolven te talrijk zouden worden, zouden ze uiteindelijk het aantal prooien te veel verminderen, wat de basis van hun levensonderhoud zou bedreigen.


In plaats daarvan werkt het als volgt: wolven zijn georganiseerd in roedels, d.w.z. families bestaande uit ouders (de dominante reu en teef) en jongen. Samen bezetten ze een zeer uitgestrekt en exclusief territorium (ongeveer zo'n 200 vierkante kilometer) waar ze als enige jagen en dat ze verdedigen tegen indringers van andere wolven. Alleen het dominante paar plant zich voort, maar één keer per jaar, en de jongen verlaten de roedel van oorsprong en verspreiden zich meestal in hun 2e of 3e levensjaar. Daarnaast slagen niet alle jonge wolven erin volwassen te worden. Denk hierbij aan aanrijdingen, ziekte etc.


Als er geen mensen zouden zijn, zouden wolven hun aantal beperken door elkaar te doden, zoals bijvoorbeeld regelmatig gebeurt in Noord-Amerika. In de Westelijke Alpen zijn echter ook al enkele dodelijke aanvallen gedocumenteerd waarbij de doodsoorzaak van de wolf bewezen door een andere wolf plaatsvond.

De wolf is hier uitgezet

Er is een hardnekkige bewering dat wolven hierheen zijn gebracht door een Pools busje waarin jonge wolven zaten en deze zijn losgelaten.

In Europa zijn wolven nooit opnieuw in een gebied uitgezet. De uitbreiding van de wolf in Duitsland, België en Nederland, evenals in andere Europese regio's, in de afgelopen veertig jaar is alleen en uitsluitend het resultaat van de natuurlijke dynamiek van de soort.


Geruchten over het vrijlaten van wolven door mensen deden de ronde, omdat sommige individuen ver weg van de dichtstbijzijnde roedels kwamen opdagen. Veel mensen konden zich niet voorstellen dat wolven in hun eentje zulke grote afstanden kunnen overbruggen. Het probleem is dat wij mensen de neiging hebben om het bewegingsvermogen van deze soort te onderschatten. Veel mensen denken dat wolven, alleen omdat ze niet kunnen autorijden of een trein kunnen nemen, veroordeeld zijn om hun leven binnen een paar vierkante kilometer door te brengen.

Sommige diersoorten, waaronder de wolf, kunnen grote afstanden afleggen: op hun eigen territorium kunnen ze in één dag tientallen kilometers afleggen; wanneer ze zich verspreiden, kunnen ze binnen een paar maanden honderden kilometers afleggen.


Verspreiding over lange afstand is een karakteristiek gedrag van de soort en is een dynamisch, geleidelijk proces waarbij jonge wolven hun geboorteplek en territorium verlaten. Ze zoeken naar een nieuw, geschikt territorium en naar een wolf van het andere geslacht om zich voort te planten en een nieuwe roedel te vormen.


Verspreide wolven leggen vaak grote afstanden af, soms door vlaktes of heuvellandschappen die veel meer bewoond zijn door mensen en bedekt met nederzettingen, waar de gevaren voor een wolf veel groter zijn (verkeersongevallen, enz.), dan in de bergen. Het sterftecijfer van deze dieren is dan ook aanzienlijk hoger.

 

 

Het is wachten tot hij een kind grijpt!

In Europa wordt de wolf niet beschouwd als een gevaarlijke soort voor de mens.


Een van de meest voorkomende clichés in recente vestigingsgebieden van wolven is: "We kunnen onze kinderen niet langer alleen laten fietsen of het bos bezoeken, want ze zullen worden aangevallen en verslonden door wolven".


Als eerste: de wolf identificeert mensen niet als prooi. Zijn dieet bestaat voornamelijk uit wilde hoefdieren (herten, reeën, wilde zwijnen, damherten) en hij is over het algemeen op zijn hoede voor mensen, die hij beschouwt als een potentiële bedreiging die wanneer mogelijk moet worden vermeden.


In gebieden waar de wolf inmiddels al enkele jaren aanwezig wijdverbreid is, zijn er geen ongelukken met mensen gedocumenteerd. In feite gaat de wolf normaal gesproken weg om de ontmoeting met mensen te vermijden.


Zoals alle wilde dieren kan de wolf een onvoorspelbare houding aannemen, zelfs agressief, als hij een bedreiging waarneemt. Omdat het een wild dier is, is respectvol gedrag een must. Als je dieren tegenkomt die aan het eten zijn, een nest tegenkomt of een wolf die bang is, gewond is of in de problemen zit en niet kan ontsnappen, is het het beste om afstand te houden en ga weg.

Ter vergelijking in ons land worden elk jaar flink aantal mensen door een hond gebeten. Gemiddeld is ruim dertig procent van deze bijtincidenten zo ernstig dat er een dokter of een ziekenhuis aan te pas moet komen. Kinderen zijn vaker het slachtoffer van bijtincidenten dan volwassenen. 

Lezing "Angst"

Binnenkort staat er een lezing op het programma voor de vrijwilligers van de WWN. Het thema van de lezing is angst. Er zal worden ingaan op bijvoorbeeld de angst voor de wolf. Waar komt die vandaan en welke reacties brengt het teweeg op bijvoorbeeld social media. 


Angst is een emotie die je helpt te reageren op gevaar. Het lichaam raakt in opperste staat van paraatheid waardoor het hart sneller gaat kloppen, de ademhaling versnelt, de bloeddruk omhoog gaat en de spieren zich aanspannen. Deze plotselinge en hevige angst duurt vaak niet lang en ervaart iedereen wel eens.


Honderdvijftig jaar is hij weggeweest uit Nederland. Maar nu de wolf weer terug is in ons land, blijkt dat sommigen niet goed om kunnen gaan met het roofdier. Hoe bang moeten we zijn voor de wolf nu er steeds meer in Nederland leven?

Presentatie WWN op algemene ledenvergadering PvdD Gelderland.

Het bestuur van de Partij voor de Dieren, afdeling Gelderland wilde graag een objectief verhaal over de wolf in Nederland en kwamen daarbij uit bij de Werkgroep Wolf Nederland.

Afgelopen 22 december hield de PvdD haar algemene ledenvergadering.
Behalve het bekend maken van de kieslijsten voor de verkiezingen, mocht ook de WWN daar (online) een korte presentatie geven over "Kennismaken met de Wolf"

Deze presentatie wordt door de WWN gebruikt om alle ins en outs over de terugkeer van de Wolf te laten zien. 

Om alle leden de kans te geven om het hele verhaal compleet te lezen, is na de ALV de presentatie ook nog gedeeld onder de deelnemers. WWN bedankt de PvdD Gelderland voor het vertrouwen en de mogelijkheid om de informatie te kunnen delen.

Er gebeurt iets vreemds met wolven die geïnfecteerd zijn door de beruchte geestverruimende parasiet.

Een studie van 26 jaar aan gedragsgegevens van wolven en een analyse van het bloed van 229 wolven heeft aangetoond dat een infectie met de parasiet Toxoplasma gondii ervoor zorgt dat wolven 46 keer meer kans hebben om roedelleider te worden.

Het onderzoek toont aan dat de effecten van deze parasiet in het wild onderbelicht zijn – en zijn rol in ecosystemen en dierlijk gedrag onderschat.

Als je een kat hebt, heb je waarschijnlijk al eerder van deze parasiet gehoord. Het microscopisch kleine organisme kan zich alleen seksueel voortplanten in de lichamen van katachtigen, maar het kan bijna alle warmbloedige dieren infecteren en er in gedijen.

Dit geldt ook voor mensen, waar het een typisch symptoomloze (maar nog steeds potentieel dodelijke) parasitaire ziekte kan veroorzaken, toxoplasmose genaamd.

Als het zich eenmaal in een andere gastheer bevindt, moeten individuele T. gondii-parasieten een manier vinden om hun nakomelingen terug in een kat te krijgen als het geen evolutionaire doodlopende weg wil worden. En het heeft een soort griezelige manier om zijn kansen te maximaliseren.

"Gegevens verzameld over de wolven en hun gedrag gedurende bijna 27 jaar boden een zeldzame gelegenheid om de effecten van de parasiet op een wilde tussengastheer te bestuderen."

Dieren zoals ratten die met de parasiet zijn geïnfecteerd, beginnen meer risico's te nemen en worden in sommige gevallen zelfs dodelijk aangetrokken door de geur van kattenurine, waardoor de kans groter is dat ze door hen worden gedood.

Voor grotere dieren, zoals chimpansees, betekent dit een verhoogd risico op een aanvaring met een grotere kat, zoals een luipaard. Hyena's die zijn geïnfecteerd met T. gondii lopen ook een grotere kans om door leeuwen te worden gedood.

Grijze wolven (Canis lupus) in het Yellowstone National Park zijn niet bepaald een prooi voor katten. Maar soms overlapt hun territorium met dat van poema's (Puma concolor), bekende dragers van T. gondii, en de twee soorten jagen beide op de eland (Cervus canadensis), bizons (Bison bison) en muilezelherten (Odocoileus hemionus) die daar ook zijn te vinden.

Het is mogelijk dat wolven ook besmet raken, misschien door af en toe dode poema's te eten of door poemapoep in te eten.

De onderzoekers, geleid door biologen Connor Meyer en Kira Cassidy van het Yellowstone Wolf Project, keken ook naar bloedmonsters van wolven en poema's om de snelheid van T. gondii-infectie te meten.

Ze ontdekten dat wolven met veel overlap in territorium met poema's meer kans hadden om besmet te worden met T. gondii.

Maar er was ook een gedragsconsequentie, met aanzienlijk meer risicobereidheid.

Geïnfecteerde wolven hadden elf keer meer kans om zich vanuit hun roedel te verspreiden naar een nieuw territorium. Geïnfecteerde mannetjes hadden een kans van 50 procent om hun roedel binnen zes maanden te verlaten, vergeleken met een meer typische 21 maanden voor de niet-geïnfecteerde.

Op dezelfde manier hadden geïnfecteerde vrouwtjes 25 procent kans om hun roedel binnen 30 maanden te verlaten, vergeleken met 48 maanden voor degenen die niet besmet waren.

Geïnfecteerde wolven hadden ook veel meer kans om roedelleiders te worden. T. gondii kan de testosteronniveaus verhogen, wat op zijn beurt zou kunnen leiden tot verhoogde agressie en dominantie, eigenschappen die een wolf zouden helpen zichzelf te laten gelden als roedelleider.

 

"Vanwege de groepsstructuur van de roedel grijze wolven hebben de roedelleiders een onevenredige invloed op hun roedelgenoten en op groepsbeslissingen", schrijven de onderzoekers in hun paper.

"Als de leidende wolven zijn geïnfecteerd met T. gondii en gedragsveranderingen vertonen... kan dit een dynamiek creëren waarbij gedrag, veroorzaakt door de parasiet in één wolf, de rest van de wolven in de roedel beïnvloedt."

Als de roedelleider bijvoorbeeld op zoek gaat naar de geur van poema-plas terwijl ze moedig een nieuw territorium binnendringen, kunnen ze meer worden blootgesteld aan de parasiet, en dus een grotere kans op T. gondii-infectie in de hele wolvenpopulatie. Dit maakt een soort feedbackloop van meer overlap en infectie.

Het is overtuigend bewijs dat kleine, weinig bestudeerde parasieten een enorme invloed kunnen hebben op de dynamiek van ecosystemen.

"Deze studie laat zien hoe interacties op gemeenschapsniveau individueel gedrag kunnen beïnvloeden en mogelijk kunnen worden opgeschaald naar besluitvorming op groepsniveau, populatiebiologie en gemeenschapsecologie", schrijven de onderzoekers.

"Het opnemen van de gevolgen van parasitaire infecties in toekomstig onderzoek naar dieren in het wild is van vitaal belang om de invloed van parasieten op individuen, groepen, populaties en ecosystemen en processen te begrijpen."

Het onderzoek is gepubliceerd in: Communications Biology.

De data voor de wandelingen van 2023 van de informatieve wandelingen zijn bekend. Dit betekent dat u hiervoor een plekje kunt reserveren. Dit jaar wordt er op drie verschillende plekken gewandeld. Tijdens de wandelingen wordt er diverse informatie over de wolf met u gedeeld en leert u allerlei zaken over en van de wolf.
Mocht u een voorkeursdatum hebben? Wees er dan snel bij want de belangstelling is weer erg groot.

Deze wandeling in het Kroondomein start bij het buurschap Gortel (Epe).

De volgende data zijn beschikbaar:
zon 22 jan 2023 10.00 uur
zon 26 feb 2023 10.00 uur
zon 26 maa 2023 10.00 uur
zon 23 apr 2023 10.00 uur
zon 28 mei 2023 10.00 uur
zon 25 juni 2023 10.00 uur
zon 23 juli 2023 10.00 uur
zon 27 aug 2023 10.00 uur
zon 24 sept 2023 10.00 uur*
zon 22 okt 2023 10.00 uur*
zon 26 nov 2023 10.00 uur*
zon 17 dec 2023 10.00 uur* 

*Afwijkende startlocatie i.v.m. sluiting Kroondomein.

Deze wandeling in Nationaal Park Veluwezoom start bij Woodz in Velp.

 

De volgende data zijn beschikbaar:
zat 18 maa 2023 15.30 uur
zat 15 apr 2023 17.30
zat 13 mei 2023 18.00 uur
zat 17 juni 2023 19.00 uur
zat 15 juli 2023 18.30 uur
zat 19 aug 2023 17.30 uur
zat 16 sept 2023 16.30 uur
zat 14 okt 2023 15.30 uur

Deze wandeling over de Ginkel start bij de Parkeerplaats van het Natuurcentrum in Ede.

De volgende data zijn beschikbaar:

zon 5 maa 2023 10.00 uur
zon 9 apr 2023 10.00 uur
zon 21 mei 2023* 10.00 uur
zon 2 juli 2023 10.00 uur
zon 3 sept 2023 10.00 uur
zon 5 nov 2023 10.00 uur

*Afwijkende startlocatie: Start bij Planken Wambuis.

Deze nieuwsbrief is een uitgave van Werkgroep Wolf Nederland
Aan de inhoud van deze nieuwsbrief kunnen geen rechten worden ontleend
Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt of vermenigvuldigt zonder uitdrukkelijke toestemming van Werkgroep Wolf Nederland.
Werkgroep Wolf Nederland is een notariële vereniging, en staat ingeschreven bij de KvK onder: 83976310.