In 1927 was de laatste grote aardbeving (6.2 op de schaal van Richter) in Israel. Vooral het noorden werd getroffen en naar schatting vielen er rond de 6000 doden en vele gewonden. De op een na laatste was in 1837 en die was  6.5 op de schaal van Richter. Er kwamen toen zeker 9000 mensen om het leven. De getroffen gebieden lagen destijds vooral rondom de Jordaanvallei. Ook vandaag de dag is de Jordaanvallei nog aardbevingsgevoelig. Deze week waren er maar liefst twee aardbevingen in Israel binnen 12 uur. Weliswaar met een kracht van rond de 3.5, maar men is momenteel bezorgd dat er binnen niet al te lange tijd een ‘grote’ zal komen. Zo ongeveer eens in de 100 jaar is er in Israel een wat grotere aardbeving. Wanneer komt die? Volgens berekeningen zouden bij een aardbeving van rond de 6.5 meer dan 10.000 doden kunnen vallen. Vooral de steden Beth Shean, Afula, maar ook Tiberias, liggen in een kwetsbaar gebied, mocht de aardbeving toeslaan.  Al in 2005 verzocht de burgemeester van Beth Shean dat huizen en flats versterkt moeten worden, ‘aardbevingproof’, maar er is geen geld beschikbaar gesteld. Zoals dikwijls in vele landen gebeurt, dempt men de put als het kalf verdronken is en denkt men: ‘het zal mijn tijd wel uitduren.’ We weten dat Israels vijanden misbruik zullen maken van een dergelijke  noodsituatie en Israel op zo’n zwak moment zullen aanvallen. Je moet er niet aan denken. Het is goed om een kleine rugzak paraat te hebben met wat handige spulletjes voor het geval je hals over de kop je huis uit moet. In Israel krijgen de kinderen op school jaarlijks een training wat ze moeten doen in geval van een aardbeving. Wij hebben onderling ook afgesproken dat, mocht ons zoiets overkomen, we dan naar boven, naar de top van de berg in Na’aleh moeten klimmen (we zitten zo goed als op de top) en elkaar daar ontmoeten. Ghas ve ghalilah dat het gebeurt (moge het niet gebeuren).
 

De laatste weken besteden vooral de linkse media uitgebreid aandacht aan de ‘bergtopjeugd’. Deze jongeren zijn naar hun mening de oorzaak van de steeds hoger oplopende spanningen tussen Arabieren en Joden in de Gebieden, omdat deze jeugd steeds meer overlast veroorzaakt in Arabische dorpjes en winkels. Het betreft vooral de kinderen van religieuze pioniers van stadjes op de bergen van Samaria. Vóór 1967 had Jordanie, wat men doorgaans de Westelijke Jordanoever noemt, bezet. Na de Zes Daagse oorlog kwam het oude Harteland weer in handen van Israel. Het zijn betwistte gebieden, zoals er zoveel zijn ter wereld, maar van de wereld mogen Arabieren daar overal stadjes bouwen. Indien een Jood een extra schuurtje bouwt wordt deze door de overheid vrijwel direkt gesloopt. Geweld tegen Joden in de gebieden wordt beschreven als eigen schuld dikke bult. Had je daar maar niet moeten gaan wonen.   

De spanningen over en weer zijn het gevolg van een kettingreactie aan incidenten, die plaatsvinden tussen Joodse en Arabische jongeren in Samaria en Judea. Bijna dagelijks worden Israelische auto’s door Arabieren met stenen bekogeld en niet lang geleden werd een jonge vader door Arabieren doodgeschoten. Arabieren rukken constant door Israëli’s geplante bomen uit de grond en andersom begonnen Joden ook bomen van Arabieren uit te rukken. ‘Onze wraak moet zoet zijn,’ denken enkele groepjes Joodse jongeren en zij hebben onlangs ook auto’s van Arabieren in brand gestoken; huizen beschadigd; winkelruiten ingegooid e.d. Hun agressie richtte zich deze week ook op linkse Israëliërs. Velen van hen beschouwen de bergjeugd als ‘sub humans’ en hebben het standpunt dat Israel helemaal moet vertrekken uit Samaria. We kunnen dan wel zeggen dat binnen de kortste keren Hamas en Iran met raketten Tel Aviv en heel Israel kunnen aanvallen. Naar onze mening moet het oude Bijbelland in het beheer en onder toezicht van Israel blijven.

Het geweld over en weer is natuurlijk geen oplossing; het moet niet doorgaan want deze situatie kan maar zo escaleren. Israel zou veel meer bescherming en hulp moeten bieden aan de Joodse inwoners van met name Noord Samaria en omdat het leger dat niet voldoende doet, neemt men nu dikwijls het heft in eigen handen. Lo tov, niet goed.
 

Israel bereidt zich voor op het evacueren van duizenden Oekraïense Joden voor het geval Rusland overgaat tot een inval in haar buurland. Bijzonder dat, ondanks de enorme spanningen, Joden zowel in Rusland als in de Oekraïne op 27 januari de bevrijding van Auschwitz door het Russische leger herdachten. Niet alle rond de 70.000 Joden ,die in voornamelijk Oost Oekraïne wonen, willen naar Israel vluchten en of president Voldymyr Zelensky, die zelf ook Joods is, dat ook zelf wel  wil…?
 

Waar ter wereld mag men in een illegaal gebouwd huis blijven wonen wanneer de autoriteiten er bij de bewoners al jaren op aangedrongen hebben dat ze moeten vertrekken? Nergens ter wereld en waarom zou Israel dat dan wel moeten toestaan?

In de Sheik Jarahwijk, waar in mei vorig jaar enorme onlusten ontstonden omdat illegale Arabieren niet uit de huizen, die op grond gebouwd waren van Joodse eigenaren, wilden vertrekken, was er wederom spanning. Het betreft nu een tweetal woningen van Arabieren die na de onafhankelijkheidsoorlog van 1948 naar Oost Jeruzalem trokken en zonder vergunningen aan te vragen huizen bouwden op grond wat aan Israel toebehoort. Abbas en consorten proberen het verwoesten van de huizen tot een politiek punt te verheffen en met succes. Ook de Nederlandse ambassadeur van Israel sprak zijn schande uit over wat Israel gedaan had: een illegaal huis verwoesten. Overigens komt er op die plaats o.a. een school waar Arabische kinderen met een handicap terecht kunnen.  
 

Eindelijk lag Jeruzalem gisteren weer bedekt onder een laag sneeuw. Ook de bergen van Judea waren kristalwit gekleurd en dat is een prachtig gezicht. Wij maakten natuurlijk ook plannen om in de nacht van woensdag op donderdag richting Jeruzalem te rijden om de witte wereld te aanschouwen. Meerdere mensen raadden het ons echter lachend af en zeiden ’o, je wilt dus uren in de file staan?’  Zij hadden de ervaring van jaren geleden en meenden dat zij de enigen waren die op het idee gekomen waren om de sneeuw te gaan zien … Bovendien, en dat is natuurlijk helemaal waar, het is bergje op, bergje afrijden richting Jeruzalem (en terug!) op spekgladde wegen (men strooit  geen zout zoals in Nederland). Veel sneeuwruimers zijn er ook al niet in ons landje en we zagen op tv meerdere vastgelopen auto’s. De burgermeester van Jeruzalem raadde de Jeruzalemmers aan om woensdagmiddag niet meer naar buiten te gaan i.v.m. de vallende sneeuw maar gaf de kinderen donderdag sneeuwvrij. Jammer voor die van ons. Toen we januari 7 jaar geleden naar Na’aleh verhuisden, lag er drie uur lang wat sneeuw in de tuin, die herinnering zullen we vasthouden!     
                                     
Minder mooi is dat Arabische jeugd bij de Damascuspoort sneeuwballen met stenen erin naar orthodoxen gooiden. Ook werden stoelen naar de politie gegooid. Het hoogtepunt voor hen was waarschijnlijk de ‘sneeuwpop’: een raket zoals Hamas die maakt, een M-75. De raket was versierd met de Hamasvlag. Wat zullen ze een sneeuwpret hebben gehad…zucht…
 

Ruth (18) was meer dan enthousiast toen zij ‘s middags naar beneden stormde en het uitschreeuwde: hitslachti, ik ben geslaagd!

Die ochtend had zij afgereden maar pas na enkele uren krijg je dan de uitslag te horen. Zij was wat in de mineurstemming omdat ze bij het achteruit inparkeren nogal hard tegen de stoeprand was gebotst -oeps- en de examinator haar het niet over liet doen. Haar eigen rijinstructeur vond het ook niet zo’n mooi bericht toen hij over het incidentje hoorde. Wij hadden haar in feite al getroost met ‘ach joh, geeft niet hoor, dat kan gebeuren en de volgende keer gaat het vast helemaal goed.’ Wat een mazzal, want de examinator zag de stoepbotsing blijkbaar als een ‘schoonheidsfoutje’ want verder ging het rijden haar goed af! Nu snap ik ook waarom er zoveel butsen in auto’s en kapotte stoepranden er in Israel zijn…Ehum…bedoel er niets mee hoor!

De eerste drie maanden moeten we wel met haar meerijden en tot zes maanden wanneer zij in het donker rijdt.

Sam zal naar alle waarschijnlijkheid in februari afrijden, behatslacha Shmuel!
 

Aanstaande dinsdag is het weer Rosh Chodesh, nieuwe maand, de twaalfde van de Bijbelse kalender. De nieuwe maand heet in de volksmond Adar en omdat het een schrikkeljaar is, noemen we de maand Adar 1: Adar Aleph. Anderhalve maand na a.s. dinsdag vieren we Purim, het LotenFeest! De kinderen kijken er naar uit want sinds begin december (Chanukah)  hebben zij geen schoolvakantie gehad!