Beste ,

Daar zijn we dan met onze eerste nieuwsbrief. We hopen dat jullie veel plezier beleven met het lezen van de artikelen.  Mochten jullie tips hebben of wat met me willen delen? Zoals een mooie tekening, een foto of een avontuur dat je beleefd hebt?
Stuur het op en dan plaatsen we het mogelijk in de volgende Nieuwsbrief.

Eerste Wolven Doedag groot succes

Op 11 mei was er een geweldige dag genaamd de "Eerste Wolven Doedag" voor kinderen. Het vond plaats bij Buitenplaats Beekhuizen en restaurant Woodz. Er was een kraampje met informatie en er waren veel leuke dingen te doen, zoals een speurtocht, kleurplaten kleuren en knutselen. Niet alleen kinderen, maar ook veel volwassenen wilden meer leren over wolven.

Er kwamen meer dan 80 kinderen naar deze speciale dag!

Het was druk en gezellig. Hier zijn een paar foto's van die dag:

In oktober komt er nog een Wolven Doedag. Zodra we precies weten wat we gaan doen, zullen we dit met jullie delen. 

Quiz

Heb je de leuke quiz op de website al gespeeld? Er zijn altijd nieuwe vragen en elke keer als je speelt, krijg je andere vragen. En als je een vraag beantwoordt, krijg je extra informatie over het antwoord. Zo leer je meer over wolven! De antwoorden staan meestal op de website. Alles wat je daar vindt, kan je helpen om de juiste antwoorden te geven.

Ben je al op onderzoek geweest?

Zoals je kunt lezen op de website, kan het zomaar zijn dat je, bij het wandelen in het bos, wolvensporen vindt. Wolven poepen regelmatig op de bospaden. Dat doen ze om hun leefgebied aan te geven.

De drollen van een wolf zitten meestal vol met haren en botjes en zijn vaak zwart of grijs/wit.

Waar herken je een drol nog meer aan?

Een wolven drol is meestal langer dan 20 cm en dikker dan 2,5 cm. 

Ook bestaat de drol vaak uit verschillende stukjes.  Als je er voorzichtig aan ruikt, lijkt de geur een beetje op een maggi-bouillionblokje.

Je kunt er ook met een stokje in poeren. Vaak zie je er dan wel botjes of haren in zitten. Ook vind je wel eens een hoefje van een wild zwijn of ree.

Als je een drol goed onderzoekt, kun je precies zien wat er op het menu van de wolf heeft gestaan.

Prooidieren hebben allemaal een verschillende soort vacht. Die haren verteren slechter en vind je dus regelmatig nog terug in de drollen.

Alles over de wolvenwelpen.

Gewoonlijk worden er vier tot zes pups of welpen geboren. Dit wordt een nest genoemd en de pups in een nest worden nestgenoten genoemd. Pups worden geboren in een hol. Een hol is een in de grond gegraven gat. Soms wordt hier voor een oud vossenhol gebruikt. Het hol moet groot genoeg zijn voor de moeder en haar pups. Het beschermt ze tegen het weer en wind en beschermt de pups tegen andere dieren. De wolvenouders gebruiken soms jaar na jaar hetzelfde hol. Maar er zijn er ook die elk jaar een nieuw hol maken of in gebruik nemen. 
Wolven graven meestal meerdere holen. Het kan voorkomen dat na de geboorte het nest wordt verplaatst. Dit kan zijn door verstoring (van de mens) of bij parasieten (beestjes waar je ziek van kunt worden) in het nest.

Voordat de puppy's worden geboren, draagt de wolvenmoeder ze ongeveer 60 dagen in haar buik. Als ze geboren worden, wegen ze maar ongeveer zo veel als een pakje boter, en hun ogen zijn dicht. Maar ze groeien snel! Na ongeveer 12 tot 15 dagen gaan hun ogen open. Als ze twee weken oud zijn, kunnen ze al lopen, en ongeveer een week later mogen ze voor het eerst uit het hol komen. In het begin drinken ze alleen maar melk van hun moeder.

De geboorte en verpleging
Wanneer de puppy's geboren worden, likt de moederwolf een dun vlies weg dat om hun kop zit, zodat ze kunnen ademen. Ze likt de puppy's helemaal droog en moedigt hen aan om melk te drinken bij haar. De eerste melk die ze drinken is erg waterig maar belangrijk voor hun gezondheid. Tijdens het voeden maakt de moeder de puppy's schoon en helpt ze hen om te plassen en te poepen. Ze eet zelfs hun uitwerpselen op, zodat het nest schoon en geurvrij blijft.

Wat en wanneer
10 - 13 dagen: de oogjes gaan open
3 weken: de eerste melktandjes verschijnen. De puppy's beginnen hun hol te verkennen.
4 - 5 weken: eerste stapjes buiten het hol, krijgen het eerste vlees te eten.
6 weken: Eerste wandeling tot anderhalve kilometer van het hol samen met volwassen wolf (broer, zus of ouders).
6 - 8 weken: de pups worden gespeend en reizen naar de ontmoetingsplaats.
12 weken: leren met hulp van de familie te jagen op kleine dieren zoals bijvoorbeeld konijnen en muizen.
15 - 28 weken: melktanden worden gewisseld.
7 - 8 maanden: begin met jagen met de familie

De eerste periode

Als babywolven ongeveer 4 of 5 weken oud zijn, beginnen ze vlees te eten. De grote wolven kauwen het voor en spugen het uit, zodat de baby's het gemakkelijk kunnen eten. Dat klinkt misschien vies voor ons, maar de babywolven vinden het lekker! Alle wolven in de familie helpen voor de puppy's te zorgen. Als de puppy's heel klein zijn, brengen andere wolven eten naar de moeder zodat ze niet uit het hol hoeft te gaan. Als de puppy's groter worden, brengen de andere wolven afwisselend eten, spelen met hen en passen zelfs op hen.

Als de puppy's ongeveer acht weken oud zijn, verlaten ze het hol en beginnen ze een speelplek te gebruiken. Dat is een plek waar wolven samen slapen, spelen en gewoon rondhangen. Wanneer ze ongeveer 7 maanden oud zijn, beginnen ze met de andere wolven te jagen.

Voor die tijd blijven ze op de speelplek. Meestal blijft een van de grote wolven bij hen om hen in de gaten te houden.

Spelen
Wolvenpups zijn dol op spelen. Ze achtervolgen elkaar en rollen rond zoals puppy's dat doen.
Veel van hun spelletjes lijken een soort oefening te zijn voor de dingen die ze als grote wolven zullen doen.
Er zijn pups waargenomen die met "speelgoed" zoals botten en veren, maar ook met plastic zakken of dingen die ze in de natuur vinden die door de mensen zijn achtergelaten.

Hans Hasper heeft samen met Raya Strikwerda dit kunnen filmen bij een wolvenfamilie in Duitsland.

Naarmate de pups groter worden, beginnen ze op kleine dieren te jagen, zoals konijnen. Dit is allemaal ter voorbereiding op de dag dat ze zich bij de roedel voegen voor hun eerste echte jacht op grote dieren.

Oogkleur
De meeste wolvenpups worden geboren met blauwe ogen, die na acht tot zestien weken geleidelijk veranderen in een geelgouden kleur, hoewel hun ogen soms veel later van kleur kunnen veranderen.
Af en toe wordt er een volwassen wolf gevonden met blauwe ogen.

Wil jij ook een wolf tekenen?

Een wolf tekenen is best moeilijk. Om je een beetje te helpen heb ik hier een voorbeeld hoe je een wolf kunt tekenen:
Ik ben enorm benieuwd naar het resultaat. Stuur je jouw wolventekening naar me op? Je mag natuurlijk ook je eigen tekening maken en opsturen wout@werkgroepwolf.nl

Peter, de herderszoon

Vaassen is een klein dorp op de Veluwe. Er is niets speciaals aan het dorp. Er komt niemand vandaan die beroemd is geworden en elk uur van de dag slaat de kerktoren zijn klokken.
Ook vandaag gaat het leven verder zoals iedere andere dag. De molenaar maalt zijn tarwe, de bakker bakt het brood, de dominee zegt je gedag en iedereen is tevreden. Daar zijn ze blij om in het dorpje. Behalve jonge Peter.
Jonge Peter is de zoon van de herder voor de schapen van het dorp. Dagelijks neemt hij ze mee de bossen in of de heide op. Daar gaat hij in het gras zitten en kijkt naar de grazende schapen. Hij hoeft maar af en toe op te staan om een schaap dat van de kudde af is gedwaald terug te halen. Zijn bordercollie Bello helpt hem met het meeste werk en kan de schapen bij elkaar houden. En
sinds een jaar lopen er ook drie kuddebewakingshonden bij de kudde. Die moeten de wolven weghouden bij de kudde.

Ook vandaag zit jonge Peter op de heide en hij vindt het maar saai. Hij wil dat er iets nieuws, iets leuks en iets spannend gebeurt.
Opeens komt hij op een idee. Hij staat op en rent terug naar het dorp. Zodra het eerste huis in zicht is, begint hij te schreeuwen: "De wolf! De wolf! De wolf is gekomen! Help! Help!" De mensen op straat stoppen met lopen en fietsen en mensen komen tevoorschijn uit hun huizen. Iedereen stopt met alle bezigheden en haasten zich samen met Peter terug naar de heide. Als ze bij de schaapskudde aankomen, blijkt daar niets aan de hand te zijn. De schapen lopen even rustig als altijd rond, Bello ligt in het gras en de kuddebewakingshonden blaffen niet.
"Misschien is de wolf wel gevlucht door dat schreeuwen van mij", zegt jonge Peter. De dorpelingen geven hem complimenten. Hartstikke tevreden gaat iedereen terug naar het dorp. Een week lang is jonge Peter de held van het dorp omdat hij de schapen heeft gered. "Leuk en stoer”, denkt Peter, "eindelijk gebeurt er iets in het dorp". Maar tot zijn spijt merkt hij ook dat alles ook weer snel bij het oude is; saai en regelmatig. Hij besluit hetzelfde nog eens te proberen.
Peter rent weer naar het dorp met zijn handen hoog in de lucht, “de wolf, de wolf is er weer”. Peter schreeuwt de longen uit zijn lijf. De honden die de kudde moeten bewaken rennen met hem mee naar het dorp, luid blaffend van de opwinding. Weer komt iedereen uit de huizen en rennen ze terug met Peter naar de heide. Aangekomen op de heide is er nog steeds geen wolf te bekennen. De jonge Peter vindt al die opwinding in het dorp zo leuk en spannend, dat hij het ook een derde en een vierde keer probeert. En elke keer rennen de honden met hem mee, ook zij lijken net zoveel plezier te hebben als Peter. Ondertussen gaan de schapen onbekommerd maar onbewaakt door met grazen.
Maar dan op een dag, terwijl hij met de schapen over de heide loopt, ziet Peter plotseling iets. Wat is dat? Het is ver weg, maar het beweegt door het hoge gras langzaam naar hem toe. Peter kijkt en kijkt en ziet een wolf! Niet een, maar wel drie, nee vijf! Het is een hele groep!

Peter springt overeind en rent zo snel mogelijk als hij kan terug naar het dorp: "Wolven! Help!" Twee van de honden volgen hem over het grindpad naar de rand van het dorp. “Wolven, help, een hele groep!” Maar niemand reageert meer op zijn geschreeuw. "Snel" roept hij, "kom mee, we moeten de schapen redden!" De dorpelingen negeren Peter nu. Ze schudden hun hoofd en geloven de jonge Peter niet langer. In paniek en met tranen in zijn ogen klampt hij sommige mensen aan. Maar wat hij ook zegt, hoe hij ook smeekt, hij wordt niet geloofd.
Peter zit zwaar teleurgesteld tegen de kerkmuur. De zon schijnt, maar Peter is niet vrolijk. Sterker, de tranen rollen over zijn wangen.
De honden blijven ondertussen blaffen en een hond trekt Peter aan zijn broekspijp. Zo hard zelfs dat hij Peter onderuit trekt. Peter komt weer overeind en duwt de hond van zich af, teleurgesteld gaat hij weer met zijn rug tegen de kerkmuur aanzitten. De twee honden lopen nu uit zichzelf terug naar de heide maar een hond lijkt op Peter te wachten, luid blaffend staat hij op straat. Alsof
hij Peter wat duidelijk wil maken. Plots schiet het door Peter heen, de wolven!! Bij de schapen!

Peter droogt zijn tranen en rent zo hard als hij kan achter de honden aan, terug naar de heide. Zijn hart bonst in zijn keel. Waarom heeft hij niet eerder naar de honden geluisterd, die zijn hier voor speciaal getraind. Om hem te waarschuwen voor de wolven en de wolven weg te jagen. Als de honden zo lang blijven blaffen, moet er natuurlijk wel iets aan de hand zijn.
De honden rennen voor Peter uit. Vierhonderd meter lijkt wel een uur te duren. Peter rent zo hard als hij kan en de kudde komt weer in zicht. Hij ziet dat de oudste kuddewakingshond, Lara, bij de kudde is gebleven. Lara wordt omringd door vijf wolven! De schappen mekkeren luid en zijn in paniek. Het hart van Peter bonst van de zenuwen.

Twee wolven sluipen tussen de schapen door, terwijl de andere 3 wolven om de kudde heen blijven staan. Plots schrikken ook de wolven, hun blik nu gericht op Peter, maar vooral op de twee honden die mee terug zijn gekomen.
Luid blaffend stuiven de honden op de kudde af. Vier wolven kiezen het hazenpad en vluchten de bosrand in. Een wolf blijft echter staan, het is overduidelijk de grootste wolf.

De honden en Peter zijn tot op 20 meter genaderd. De grote wolf blijft roerloos staan en heldere donkere ogen kijken Peter recht aan. Peter slikt maar zijn mond is gortdroog, geen schreeuw komt er meer uit. De wolf kijkt hem recht aan en de blik van de wolf gaat dwars door Peter heen. Raar genoeg maakt het Peter rustig, hij voelt geen angst meer. De
honden blaffen ook niet meer en staan roerloos stil. De wolf en Peter blijven elkaar aankijken en plots knikt de wolf met zijn hoofd, alsof hij Peter iets wil zeggen. Een van de honden piept zachtjes. De wolf sluit half zijn ogen en kijkt Peter indringend aan. Dit is waarschijnlijk de oudste wolf van het bos. Peter heeft er weleens verhalen over gehoord en iedereen was onder de indruk geweest van de wolf wanneer ze hem zagen. Wanneer Peter toch een stap naar voren zet, draait de wolf zich om en loopt rustig terug het bos in.
Nu alle wolven weg zijn komen de kudde, de honden en Peter tot rust. Peter zal voortaan zijn taak als herder meer serieus nemen. Het leven van een herder op de Veluwe is spannend genoeg. Het leven met de wolven uit het bos is meer dan spannend genoeg. Volgens Peter wilde de oudste wolf hem dat ook duidelijk maken.

2e wolven doedag

Op zaterdag 19 oktober staat de 2e wolven doedag op het programma.

Uiteraard zijn jullie weer van harte welkom.

Het belooft een gezellige middag te worden met een leuk programma. Zo kun je o.a. leren om een wolf te tekenen. Zijn er diverse kunstwerken te zien van wolven en kun je je kennis testen met de wolvenquiz.

De middag begint om 12.00 uur en zal ongeveer duren tot 16.30 uur bij het molenhuis in het gezellige centrum van Hattem.

We hopen jullie te zien (samen met je ouders of verzorgers, opa's en oma's)

Nieuwsbrief delen?

Ken jij iemand die het misschien ook leuk vindt om informatie over de wolf te krijgen? Als jij deze nieuwsbrief wilt delen kun je dat doen via de knop hieronder.

Redactie Wolven Welpen Nieuwsbrief
wout@werkgroepwolf.nl

Dit is een uitgave van Werkgroep Wolf Nederland
contact@werkgroepwolf.nl - www.werkgroepwolf.nl

Klik hier om af te melden